İmam Hüseynin (ə) qiyamının başqa bir fəlsəfəsi İslam cəmiyyətinə hakim olan batil xilafət sistemini və xəlifənin müqəddəsliyini məhv etmək idi. Nə qədər ki, xilafət müqəddəsliyi var idi, İslam ümməti islah oluna bilməzdi və İslam günü-gündən təhrif edilərək məhv olacaqdı.
Cəmiyyətin xilafət haqqında təsəvvürü necə idi? Müsəlmanların xilafət və xəlifəyə baxışı necə idi?
Peyğəmbərdən sonra bir sistem irəli sürdülər, ona “xilafət” dedilər, din və mənafe adına xəlifə oldular, itaəti vacib etdilər, etirazı qadağan etdilər, ona qarşı çıxanları cəzalandırdılar.
Əməvilər hakimiyyətə gəldikdən sonra xilafəti müqəddəsləşdirərək Allahın xəlifəsi, Peyğəmbərin xəlifəsi kimi titullardan istifadə etməyə başladılar. Bu sözlərlə xilafətə müqəddəslik libası geyindirdilər, onu toxunulmaz etdilər və etirazın caiz olmadığını camaata qəbul etdilər.
Xilafət müqəddəs olanda xəlifə də müqəddəs oldu. Xəlifə müqəddəs olanda xəlifənin gördüyü hər şey, verdiyi hər əmr müqəddəs sayıldığı üçün sorğu-sual oluna bilməzdi.
Xilafətin müqəddəsləşdirilməsinin səbəbi xəlifələrin əməllərini qanuniləşdirmək, onların söz və əməllərinə dini pərdə yaratmaq idi. “Xəlifə səhv edə bilməz, xəlifə müqəddəs yerdə oturduğu üçün Allahın adı ilə hər şeyi edə bilər” inamı hakim oldu. İnsanlar zülmə, haqsızlığa belə etiraz etmək iqtidarında deyillər.
Bu dırnaqarası müqəddəs xəlifələr Allahın adı ilə zülm və haqsızlıq etməyə başladılar; Haramı əmr etsə də, Kəbəni yıxmağı əmr etsə də, bu əmr müqəddəsdir, Hətta cümə namazını da Harra hadisəsində olduğu kimi çərşənbə günü qıldırmaq olar. Mədinə müsəlmanlarını öldürməyə cəhd etmək və onların namusunu tapdalamaq da caizdir.
Bu "müqəddəs"liyin nəticəsi olaraq, ümmət xəlifənin əmri ilə Peyğəmbərin nəvəsi İmam Hüseyni (ə) Allah yolunda şəhadətə çatdırmaq üçün yarışacaqdı.
Ruhanilərin fitvaları ilə xilafət/dövləti müqəddəsləşdirmək günahkar və fasiq sultanların oyunu idi. Xəlifə/xilafətin müqəddəsləşdirilməsi azğınlığı asanlaşdırdı.
Əgər xilafət müqəddəs olsa, xəlifə olacaq şəxsin ləyaqəti nəzərə alınmırdı; Xəlifəliyi necə ələ keçirsə də, xəlifə olarsa, müqəddəsdir. Xəlifənin imanı, təqvası, elmi səriştəsi varmı, ədalətlidirmi, idarə etmək qabiliyyəti varmı, cəmiyyət tərəfindən qəbul olunubmu və s. kimi məsələlər araşdırıla bilməz, yalnız itaət gözlənilir.
Belə müqəddəs bir xilafət/dövlət quruluşunda rəhbər günahkar və xain, dövlət isə tağut olarsa, dinin hökmlərinin təhrif olunması qaçılmaz olar. İlahi hökmlər, şəriət qanunları, yəni İslam qanunları sıradan çıxacaq.
Belə bir vəziyyətdə dini yenidən qurmaq və öldürülən ilahi hökmləri diriltmək lazım idi. Dini inşa etmək və islahat etmək lazım idi. Bunun ən böyük maneəsi xilafət/xəlifə/dövlət adamlarının müqəddəsləşdirilməsi idi.
İmam Hüseyn (ə) xilafətin/dövlətin özünün müqəddəs olmadığını insanlara çatdırmaq istəyirdi. Ona görə də ilk növbədə bu müqəddəslik divarı dağıdılmalı idi, İmam Hüseynin (ə) vəzifələrindən biri bu müqəddəsliyi məhv etmək idi; O, insanlara öyrətməli idi ki, rəhbəri günahkar və pozğun, təməli ilahi olmayan dövlətdə müqəddəslik yoxdur.
İmam Hüseyn (ə) İmam Həsənin (ə) şəhadətindən sonra 10 il bu haqda danışsa da, xeyri olmadı. İmam Hüseyn (ə) bilirdi ki, bu batil müqəddəsliyi insanlara deməklə, dərs verməklə, öyrətməklə yox etmək olmaz.
Allahın adı ilə yaradılmış bu müqəddəslik ancaq Kərbəlada şəhadətlə məhv edilə bilərdi ki, bu da cəmiyyətə sarsıdıcı təsir göstərəcək, insanları qəflət yuxusundan, cəhalət zülmətindən oyandıracaq.
İmam Hüseynin (ə) şəhadətinin bəhrələrindən biri də bu universal mesajdır; “Adı nə olursa olsun, ilahi əsası olmayan insan sistemləri və dövlət adamlarının müqəddəsliyi yoxdur,tağutdurlar”.
Eyni zehniyyət gün boyu davam edir; “Torpaq, bayraq, dövlət, millət müqəddəsdir” fikri Əməvilərdən qalmışdır. O dövrün xilafətini əvəz edən liberal demokratiya, dünyəvilik və cümhuriyyət kimi sistemlər eyni müqəddəslik və toxunulmazlığa malik olduğu müddətcə İslamı izah etmək, İmam Hüseynin (ə) qiyamını anlamaq mümkün deyil.
İslam ümmətini və dinini əhatə edən bu xurafat müqəddəslik qalası dağıdılmadıqca Məhəmmədi İslam meydana çıxmayacaq.
